Naczelny Sąd Administracyjny wydał 8 października b.r. wyrok, który odmienił zasady nakładania opłat dodatkowych za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania. Co prawda wyrok ten dotyczy bezpośrednio wyłącznie przepisu regulaminu funkcjonowania strefy płatnego parkowania niestrzeżonego stanowiącego załącznik do uchwały Rady m.st. Warszawy, niemniej jednak może on stanowić skuteczny argument dla kierowców niesłusznie obciążonych dodatkową opłatą również w innych miastach w kraju.
Droga do wydania wyroku przez NSA rozpoczęła się od skargi złożonej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, w której Pani Rzecznik zarzuciła, że nie można domniemywać, iż osoba, która nie umieściła dowodu uiszczenia opłaty za parkowanie w sposób przewidziany w regulaminie, nie uiściła opłaty w związku z czym zobowiązana jest do zapłacenia kary (opłaty dodatkowej). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił wątpliwości Rzecznika i wyrokiem z kwietnia b.r. (sygn. akt I OSK 1674/13) stwierdził nieważność § 3 ust. 6 regulaminu funkcjonowania strefy płatnego parkowania, stwierdzając, że rada miasta może nałożyć obowiązek udokumentowania uiszczenia opłaty, natomiast nieumieszczenie dowodu zapłaty w określony w regulaminie sposób, nie może być tożsame z brakiem opłaty i nie może stanowić podstawy do nałożenia opłaty dodatkowej, gdyż art. 13f ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych upoważnia zarządcę drogi do pobrania opłaty dodatkowej wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że kierowca nie uiścił opłaty za parkowanie.
Istota wyroku WSA, który uprawomocnił się w związku z oddaleniem skargi kasacyjnej złożonej do NSA przez Radę m.st. Warszawy, sprowadza się zatem do przyjęcia, że zarządca drogi może nakazać udokumentowanie uiszczenia stosownej opłaty przez kierowcę, nie może natomiast karać za sam fakt nieumieszczenia dowodu zapłaty w sposób wskazany w regulaminie pozbawiając kierowców możliwości dowodzenia, iż faktycznie wymaganą opłatę uiścili.
Orzecznictwo:
Wyrok WSA w Warszawie (sygn. akt I OSK 1674/13)
Podstawa prawna:
Art. 13f ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
-Piotr Jędrusiak
Droga do wydania wyroku przez NSA rozpoczęła się od skargi złożonej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, w której Pani Rzecznik zarzuciła, że nie można domniemywać, iż osoba, która nie umieściła dowodu uiszczenia opłaty za parkowanie w sposób przewidziany w regulaminie, nie uiściła opłaty w związku z czym zobowiązana jest do zapłacenia kary (opłaty dodatkowej). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił wątpliwości Rzecznika i wyrokiem z kwietnia b.r. (sygn. akt I OSK 1674/13) stwierdził nieważność § 3 ust. 6 regulaminu funkcjonowania strefy płatnego parkowania, stwierdzając, że rada miasta może nałożyć obowiązek udokumentowania uiszczenia opłaty, natomiast nieumieszczenie dowodu zapłaty w określony w regulaminie sposób, nie może być tożsame z brakiem opłaty i nie może stanowić podstawy do nałożenia opłaty dodatkowej, gdyż art. 13f ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych upoważnia zarządcę drogi do pobrania opłaty dodatkowej wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że kierowca nie uiścił opłaty za parkowanie.
Istota wyroku WSA, który uprawomocnił się w związku z oddaleniem skargi kasacyjnej złożonej do NSA przez Radę m.st. Warszawy, sprowadza się zatem do przyjęcia, że zarządca drogi może nakazać udokumentowanie uiszczenia stosownej opłaty przez kierowcę, nie może natomiast karać za sam fakt nieumieszczenia dowodu zapłaty w sposób wskazany w regulaminie pozbawiając kierowców możliwości dowodzenia, iż faktycznie wymaganą opłatę uiścili.
Orzecznictwo:
Wyrok WSA w Warszawie (sygn. akt I OSK 1674/13)
Podstawa prawna:
Art. 13f ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
-Piotr Jędrusiak